Ik vertelde hen dat als Jupp 's morgens opstaat, hij zijn dag steeds begint met een klein momentje stilte om goed te kunnen luisteren. Hij zit dan heel stil op een stoel, legt zijn hoofd op zijn knieën en luistert aandachtig naar alle geluiden rondom hem.
We probeerden het zelf. Iedereen deed goed mee. Ik was er echt door verrast. Ze hoorden voetstappen, stoelen die herzet werden, de wind, ...
Vervolgens vertelde Jupp dat hij eigenlijk ook heel erg van kijken houdt en stelde hij voor om elke dag een klasfotograaf aan te duiden. De kleuters vonden dit een heel goed idee.
Op basis van de bron: Deschout, D., Vermeersch, A. (/). Digilab. Didactisch werkstuk. Handleiding voor leerkrachten. Tielt: KATHO. PHO, hing er in de kijk- en luisterhoek, een stappenplan om zelfstandig te kunnen werken met een digitaal fototoestel. We overliepen het stappenplan klassikaal, maar al gauw werd duidelijk dat het veel te lang was. De kleuters konden niet meer volgen. Daarom besloot ik tijdens de speeltijd het stappenplan aan te passen.
Dit is het uiteindelijke resultaat:
Daarna besloten we al vroeger naar de turnzaal te wandelen. Dit gaf me de gelegenheid om het probleem van Jupp al voor te stellen, want daarvoor moesten we buiten zijn.
Dit is zijn opdracht:
In het kabouterbos is er bij een hevig onweer een keiharde donderslag geweest. Die donderslag was zo hard dat alle andere geluiden verdwenen zijn. Nu heeft de muziekkabouter de opdracht gekregen om alle geluiden terug te brengen. Hij is naar de geluiden op zoek gegaan, maar hij vindt ze niet. Hij vraagt nu aan de kleuters hem te helpen zoveel mogelijk geluiden te vinden.
De kleuters wilden heel graag helpen. We sloten allemaal de ogen en luisterden naar alle dingen die we rondom ons hoorden. Nadien 'verzamelden' we de geluiden: kerkklokken, auto's, een vrachtwagen, vogels, ...
Eenmaal terug in de klas gingen de kleuters zelfstandig aan de slag met het materiaal in de kijk- en luisterhoek: verschillende soorten brillen, gekleurde transparanten, spiegels, vergrootglazen, zoekboeken, andere boeken rond kijken, een projector en wit doek, ...
Het viel me meteen op dat er met dat laatstgenoemde niet veel gespeeld werd. Ik probeerde het spel te stimuleren door allerlei schaduwen te vormen met mijn handen, maar daar gingen de kleuters niet op in. Daarom heb ik besloten om de volgende dag eenvoudige figuurtjes op stokjes mee te brengen en hen zelf figuurtjes te laten tekenen, om zo een schimmenspel te creëren.
De luisterkoffer gebruikte ik ondertussen even om met een groepje kleuters geluiden proberen te herkennen. Opmerkelijk vond ik de associaties die de kleuters tijdens deze activiteit maakten. Zo leek het wrijven over de plastiek met nopjes wel op het gieten van zand.
Na de middag speelde ik met een ander groepje de geluidenmemory.
Eerst gingen we op zoek naar een stille ruimte. Daarna speelden we het spel met 5 paren. Dit ging heel vlot. De kleuters probeerden ondertussen ook te raden wat er in de doosjes zat. Naarmate er meer doosjes bijkwamen, werd het natuurlijk moeilijker voor de kleuters om de geluiden te kunnen onderscheiden. Kobe dacht dit probleem op te lossen door verschillen in de doosjes te vinden :).
Na de speeltijd blikten we voor de eerste keer terug op de activiteiten van de dag a.h.v. de foto's van de klasfotograaf van dienst.
De kleuters waren heel enthousiast. Ze moesten steeds lachen als ze iemand van de klas op de foto's herkenden. Op dit moment was het echter wel moeilijk om het klasmanagement te bewaren. Ze begonnen allemaal door elkaar te schreeuwen. Wat kan ik volgende keer beter anders doen?: ze allerlei opdrachten geven.
Deze opdrachten zouden kunnen zijn:
- het kind op de foto uitbeelden
- gekke bekken trekken
- details herkennen
- kleuren benoemen
- ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten